บทที่ 55 แสดงความเป็นมิตร

แต่ในความคิดของเพ็ญนีติ์ ความคิดแบบเด็กๆ เหล่านั้นคงอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็ถูกเธอปัดทิ้งไปทันที

เธอคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย! จะให้เธอต้องไปพึ่งพาคนอื่นเพียงเพราะคำหวานแค่ไม่กี่คำงั้นเหรอ?

เรื่องทุกอย่างยังไม่ได้รับการแก้ไข! เธอจะพึ่งพาคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด!

เมื่อคิดได้ดังนั้น ความลังเลในแววตาของเพ็ญนีติ์...